kaniagostyn *UKS Kania Gostyń

Kampania wrześniowa 1939. Według mnie Niemcom poszło bardzo łatwo, łatwiej niż we Francji.
Wola walki i determinacja spadała z upływem kampanii ogromnie.
Istnieje pokusa, aby polski herozim wywodzić z odosobnionych przypadków, albo czegoś tam nie dopowiedzieć.
Jak np. z Westerplatte : przeciętny Polak myśli, że ogromne niemieckie siły atakowały naszych przez 7 dni, a w obliczu wyczerpania ostatnich środków bojowych nasi się poddali.A to oczywista nieprawda, niezależnie od kontrowersji z majorem Sucharskim.
Ogólnie polska armia była w pemanentnym odwrocie, dowodzona przez niekompetentnych dowódców i którzy nierzadko porzucali podległe im jednostki, rezygnowali z dowództwa.
Przykłady oczywiste : Bortnowski, Młot-Fijałkowski, Fabrycy, Rómmel, Dąb-Biernacki.Toż to połowa naszego najwyższego dowództwa!Polecam "Cieniom Września" gen Sosnkowskiego.
My wolimy pamiętać dobrze wycofujących armie gen. Szyllinga, albo Thomme, którzy też nic konkretnego nie osiągnęli, bo nie mogli.Do tego bitwę pod Mokrą, a nie bitwę nad Osą Lasy Janowski, a nie atak 8 DP pod Mławą.Pamiętamy kapitana Raginisa, a nie tych wszystkich, którzy uciekli bez walki.Czyli pamiętamy to co chcemy i to bez kontekstu, ogólnego.Tymczasem morale jest wyraźnie związane z przewagą techniczną armii.
Cóż lepiej wpływa na wolę walki jak zaufania do dowództwa, pokrzepiający serce widok własnych samolotów na niebie i wyższości posiadanej broni?
A nie można się obojętnie prześlizgnąć nad przekonaniem żołnierza niemieckiego o słusznych celach wojny, kto wie, czy nie większym niż w polskim przypadku.
Pamiętajmy, że etnicznie Niemcy mieli przewagę - bardziej jednolitą armię, bo w polskiej armii było z pewnością o wiele więcej przedstawicieli mniejszości narodowych, dla których polski mundur nie stanowił większej wartości, a jedynie smutną konieczność.Niemcy doszli do tego po paru latach, ale w 1939r. mieli pewniejszy materiał ludzki.
Czy nie chodzi więc o to, żeby wprowadzić do gry parametr : "Polak jest dzielniejszy od Niemca?".Coś mi się zdaje, że nazwijmy to chodzi o coś w tym rodzaju, a zatem przechodzimy do sfery emocji graczy, a uciekamy od faktów.
Ta właśnie myśl przyświecała polskim kibicom wybierającym się na mecze z Nimcami w finałach Euro i MŚ w piłce nożnej, kiedy defilowali z koszulkami z napisem : "Cedynia 962, Grunwald 1410, Dortmund 2006".
Mużyłowice Narodowe 1939 - inscenizacja historyczna. Mużyłowice Narodowe 1939 - inscenizacja historyczna
  Witam

22 sierpnia o godzinie 17:00 w Maćkowicach (gmina Żurawica, powiat przemyski), nieopodal pałacu, rozpocznie się rekonstrukcja historyczna przedstawiająca wydarzenia z 15/16 września 1939 jakie rozegrały się w Mużyłowicach Narodowych, wsi leżącej w rejonie Lasów Janowskich.

W drugim tygodniu trwania II wojny światowej na południowym kierunku operacyjnym sytuacja zmieniała się coraz bardziej na niekorzyść strony polskiej. Wprowadzone ze Słowacji siły niemieckie rozbiły część sił Armii "Małopolska", a następnie uderzyły w kierunku Lwowa. 12 września po południu rozgorzały w centrum miasta ciężkie walki uliczne. Wprawdzie nieprzyjaciel został z miasta wyparty, jednak coraz realniejsza stawała się groźba odcięcia sił polskich walczących w głębi kraju od granicy z Rumunią, przez którą można było utrzymywać kontakt z zachodnimi aliantami. Kiedy dowódca Armii "Małopolska", przebywający wówczas we Lwowie generał Kazimierz Fabrycy, odmówił powrotu do swych walczących żołnierzy, 13 września do okrążonych pod Przemyślem wojsk przybył samolotem generał Kazimierz Sosnkowski i w następnych dniach podjął na czele trzech dywizji próbę przebicia się do Lwowa. Po drodze żołnierze 11 Karpackiej Dywizji Piechoty oraz 38 Rezerwowej Dywizji Piechoty rozbili w Mużyłowicach, w nocy z 15 na 16 września, część elitarnego zmotoryzowanego pułku SS "Germania". Wojska polskie w ciągłych walkach dotarły pod Lwów, ale nie zdołały się do niego przedostać.



Jak dojechać?

Dla jadących od Przemyśla i Jarosławia: w Żurawicy należy skręcić w kierunku na Pruchnik (droga wojewódzka 881 Żurawica - Łańcut).
Dla jadących przez Rzeszów: w Łańcucie należy skręcić na Przemyśl, przez Soninę, Kańczugę, Pruchnik (droga wojewódzka 881 Żurawica - Łańcut). Po około 50 km dojedziemy do Maćkowic.
Dla jadących przez Przeworsk: jedziemy w kierunku Kańczugi, w miejscowości tej skręcamy na Przemyśl (przez Pruchnik, droga wojewódzka 881 Żurawica - Łańcut). Odległość od Przeworska, przez Kańczugę, do Maćkowic wynosi ok. 44 km.

W Maćkowicach należy kierować się w kierunku Domu Rekolekcyjnego Ruchu Archidiecezji Przemyskiej.

Organizatorami inscenizacji są: Urząd Gminy Żurawica oraz Przemyskie Stowarzyszenie Rekonstrukcji Historycznej X D.O.K.

Impreza pod patronatem IPN.
Historia i plany zabudowy browaru w Janowie Lubelskim. Liczba załączników: 1 Ze strony: http://browar-janow.rze.pl/


Browar w Janowie Lubelskim został założony w 1907 roku jako Janowski Browar Udziałowy. Decyzja o tym przedsięwzięciu została podjęta przez grupę mieszkańców Janowa i okolic dla stworzenia miejsc pracy i zarobkowania w oparciu o dobre surowce lokalne.
Tymi surowcami były: jęczmień i chmiel z okolicznych wiosek, a także wyjątkowo przydatna woda źródlana. Woda wypływała i nadal wypływa ze skarpy, na której usytuowano budynki, urządzenia i place browarne (powierzchnia ok. 2 ha).
Pierwotnymi założycielami było 44 mieszczan i włościan, a w tym m.in.: Aleksander Kociołowicz, Rogoscy, Kamińscy, Kędra, Stodulski, Moszczyński, Krysteli, Kuliński, Pyć, Siwkiewicze. Zgromadzili oni kapitał 12.500 rubli w złocie, spisali w dniu 02.05.1903 r. akt notarialny i umowę spółki.
W 1909 roku podwyższono kapitał do kwoty 32.000 rubli w złocie. Do czasu II wojny browar spełniał oczekiwania założycieli, chociaż niejednokrotnie - dla sprawniejszego zarządu był oddawany w dzierżawę. W czasie wojny 1939 r. browar uległ spaleniu i zniszczeniom.
Okupanci niemieccy urządzili w części pomieszczeń zakład przetwórczy warzyw i owoców.

Dwaj udziałowcy, Hipolit Kędra i Aleksander Mucha podjęli się odbudowy browaru. W tym celu skupili rozproszone w drodze spadkobrania udziały oraz wyłożyli znaczne środki i poczynili odpowiednie starania. Browar został uruchomiony w 1942 roku. Ponadto w browarze istniała wytwórnia wód gazowanych. W zamian za poniesione nakłady H. Kędra i A. Mucha otrzymali browar w 20-letnią dzierżawę. W upalne dni w okresie II wojny światowej częstymi gośćmi byli partyzanci z Lasów Janowskich.
W 1953roku browar został objęty przymusowym zarządem państwowym na mocy Zarządzenia Ministra Przemysłu Drogowego i Rzemiosła z dnia 2 maja 1953 r. i powierzony lubelskim Zakładom Przemysłu Terenowego w Lublinie dla Janowskich Zakładów Spożywczych. Orzeczeniem Przewodniczącego Komitetu Drobnej Wytwórczości w 1962 r. browar został upaństwowiony. W 1975 browar został przejęty przez Zakłady piwowarskie w Łańcucie-późniejsze ZP Leżajsk. Na części placu zbudowano Janowskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Terenowego - późniejsze placówki Fabryki Maszyn i Huty Stalowej Woli.

Po kosztownych i pracochłonnych działaniach, procesach sądowych i administracyjnych 10.09.1997 r. browar został zwrócony dla JBU. Był to obiekt zdekapitalizowany o zdemontowanych liniach produkcyjnych i urządzeniach. W ostatnich latach produkowano ok. 8 tys. hl piwa rocznie, co stanowiło ok. 10 % zdolności produkcyjnej. Zatrudniał ok. 75 osób. Złe wyniki ekonomiczne były powodem zatrzymania produkcji na kilka miesięcy przed zwrotem browaru. Brak kapitału, zwrot w stanie nieczynnym i po sezonie, brak oczekiwanych odszkodowań były przyczyną jego postoju przez jesień i zimę 1997 r.

W tym czasie inż. Zygmunt Niedziałek zorganizował spółkę pod nazwą "Browar Janów Lubelski", w skład której weszło jeszcze 2 udziałowców. Ostatecznymi właścicielami nowej spółki stali się Z. Niedziałek i C. Szczurowski. Po wydzierżawieniu browaru od JBU to oni zajęli się jego uruchomieniem i odzyskaniem rynków sprzedaży. Zamontowali nową instalację piwną z rur kwasoodpornych, zmodernizowali kotły warzelne i inne urządzenia niezbędne do produkcji. W przeciągu roku produkcja piwa została podwojona. Piwo "Janów" jest obecnie sprzedawane w kilkuset pubach, w całej południowo-wschodniej Polsce.
Warzenie piwa odbywa się metodami klasycznymi, przy wykorzystaniu najlepszej jakości słodu, lubelskiego chmielu oraz najwspanialszej źródlanej wody, płynącej z wapieni litotamniowych.

Miasto Janów Lubelski, od najdawniejszych czasów słynęło w kraju z produkcji dobrej jakości piwa.
Mam motyla a może ćmę.

to drugi rodzaj błyszczki w moich fotkach , będzie jeszcze jedna , ta chyba najmniej spotykana ,>) A znalazłem ją w krzakach przyblokowych we Wrocławiu , więcej jej nie naszłem ,>)

Syngrapha microgamma (HĂźbner, 1823)
Błyszczka mikrogamma
Rodzina Noctuidae Sówkowate
Rząd Lepidoptera Motyle
Gromada Insecta Owady
Typ Arthropoda Stawonogi

Status Bardzo rzadki, borealny gatunek motyla, zanikający w środkowo-europejskim areale swego występowania. Zagrożony ze względu na zanik podstawowych siedlisk, jakimi są torfowiska wysokie i bory bagienne. Nie objęty ochroną gatunkową, część stanowisk chronią parki narodowe i rezerwaty przyrody.

Rozmieszczenie Gatunek holarktyczny, występujący od północnych regionów Europy Środkowej i Skandynawii, przez kraje nadbałtyckie, północną i środkową Rosję po Kamczatkę i północne regiony Kanady (Nowacki, Fibiger 1996, Skou 1991). W Polsce do 1950 roku stwierdzony na kilku stanowiskach, są nimi: na Pomorzu Zachodnim - Zaleskie, Trzebielino, okolice Sławna i Żarnowca (Urbahn, Urbahn 1939), na Pomorzu Wschodnim - okolice Kartuz i Kętrzyna (Speiser 1903). Później, do 1975 roku, wykazany jeszcze z Puszczy Białowieskiej i Czarnego Dunajca (Batkowski, Palik, Szpor 1972). W efekcie intensyfikacji badań w minionym dwudziestoleciu motyla tego stwierdzono też na kilku stanowiskach we wschodniej Polsce - w Puszczy Rominckiej (Nowacki 1992a), Puszczy Augustowskiej (Nowacki, Rudny 1992), Puszczy Białowieskiej (Buszko i in. 1996b), rezerwacie "Gązwa", Puszczy Boreckiej ("Podczerwone") (J. Buszko leg.), Poleskim Parku Narodowym ("Durne Bagno") (K. Pałka leg.), Roztoczańskim Parku Narodowym (Nowacki 1992b) oraz Lasach Janowskich ("Maliniec") (K. Pałka leg.).

Biotop/Siedlisko S. microgamma jest gatunkiem stenotopowym, występującym jedynie w naturalnych środowiskach torfowisk wysokich i sąsiadujących z nimi borów bagiennych. Środowiska te w minionym stuleciu, na skutek prac melioracyjnych i pozyskiwania torfu, zostały w dużej mierze zniszczone.

Biologia Gatunek rozwija w ciągu roku jedno pokolenie (Nowacki 1998). Motyle pojawiają się od pierwszych dni czerwca i kontynuują lot do początku lipca. Postaci dorosłe wykazują aktywność dzienną, odwiedzając kwitnące w tym czasie na torfowiskach modrzewnicę zwyczajną Andromeda polifolia czy żurawinę błotną Oxycoccus palustris. Chętnie przysiadają także na pniach sosen, pojedynczo występujących na torfowiskach. Gąsienice żerują od lipca do maja, z przerwą na zimowanie, na wierzbie borówkolistnej Salix myrtilloides, wierzbie rokicie S. rosmarinifolia, borówce bagiennej Vaccinium uliginosum, brzozie karłowatej Betula nana i bagnie zwyczajnym Ledum palustre (Nowacki 1998, Skou 1991).

Wielkość populacji w Polsce Gatunek reprezentowany jest przez niewielkie, izolowane populacje, na kilku oddalonych od siebie stanowiskach, najczęściej ograniczonych do powierzchni od kilku do kilkudziesięciu hektarów. Liczebność poszczególnych populacji lokalnych jest trudna do oszacowania. Biorąc pod uwagę zanik gatunku na wszystkich stanowiskach w Niemczech oraz Pomorzu Zachodnim można przyjąć, że liczebność populacji S. microgamma w środkowej Europie ulega szybkiej redukcji.

Zagrożenia i ich przyczyny Głównym zagrożeniem omawianego gatunku jest łatwość zniszczenia jego siedlisk. Drastyczny ubytek tych wrażliwych siedlisk spowodowały intensywne melioracje osuszające przeprowadzone na Pomorzu w okresie międzywojennym, a w całej Polsce po II wojnie światowej. Z całą pewnością te gospodarcze działania doprowadziły do likwidacji wielu stanowisk S. microgamma.

Prognoza zmian populacji Przy zachowaniu aktualnej presji człowieka na ekosystemy torfowiskowe i borów bagiennych należy spodziewać się stałego powolnego spadku liczebności omawianej błyszczki. Biorąc pod uwagę, że w chwili obecnej większość jej polskich populacji znajduje się w obrębie dużych obszarów chronionych (parki narodowe) można mieć nadzieję, że polskie populacje S. microgamma zostaną na długi czas ocalone.

Aktualne sposoby ochrony Gatunek nie objęty ochroną prawną. Część jego populacji występuje w obrębie parków narodowych.

Proponowane sposoby ochrony Podstawową i najbardziej skuteczną formą ochrony S. microgamma będzie utrzymanie naturalnych środowisk jej rozwoju, czyli rozwijanie ochrony rezerwatowej. Szczególnie istotna jest dbałość o zachowanie nienaruszonych stosunków wodnych. Jest to podstawowy warunek utrzymania równowagi zajmowanych przez błyszczkę ekosystemów. Ze względu na znaczną atrakcyjność kolekcjonerską tego motyla właściwym będzie objęcie go ochroną gatunkową.



Źródła informacji Batkowski S., Palik E., Szpor R. 1972. Motyle większe Tatr Polskich. Pol. Pismo entomol. 42, 3: 637-688.

Buszko J., Kokot A., Palik A., Śliwiński Z. 1996b. Motyle większe (Macrolepidoptera) Puszczy Białowieskiej. Parki nar. Rez. przyr 15, 4: 3-46. 1996b. Motyle większe (Macrolepidoptera) Puszczy Białowieskiej. Parki nar. Rez. przyr. 15, 4: 3-46.

Nowacki J. 1992a. Sówkowate (Lepidoptera, Noctuidae) Roztocza. Fragm. faun. 35: 397-414.

Nowacki J. 1992b. Materiały do poznania sówkowatych (Lepidoptera, Noctuidae) Puszczy Rominckiej. Wiad. entomol. 11: 113-119.

Nowacki J. 1998. The noctuids (Lepidoptera, Noctuidae) of Central Europe. Coronet Books, Bratislava, 51 pp., 24 colour pl., 41 black-white pl.

Nowacki J., Fibiger M. 1996. Noctuidae. In: The Lepidoptera of Europe. A distributional checklist. O. Karsholt, J. Razowski (eds.). ApolloBooks, Stenstrup, Kobenhavn: 251-293.

Nowacki J., Rudny J. 1992. Sówkowate (Lepidoptera, Noctuidae) Puszczy Augustowskiej. Wiad. entomol. 11: 37-57.

Skou P. 1991. Nordens Ugler. Danmarks Dyreliv Bind 5. Apollo Books, Stenstrup, 566 pp.

Speiser P. 1903. Die Schmetterlingsfauna der Provinzen Ost- und Westpreussen. Beitr. Naturk. Preuss., KĂśnigsberg 9: 1-148.

Urbahn E., Urbahn H. 1939. Die Schmetterlinge Pommerns mit einem vergleichenden Ăśberblick Ăźber den Ostseeraum. Stt. Ent. Ztg., Stettin, 100: 185-826.


Autor Janusz Nowacki