kaniagostyn *UKS Kania Gostyń

Demoniq - autoportret 'z przymróżeniem oka' ;). No dobra napisz chociaż co ten napis oznacza bo z Łaciny to tylko kilkadziesiąt sentencji opanowałem. Po dokładniejszym przyjrzeniu się rysunkowi muszę stwierdzić że... (tylko się nie obraź) ta postać jest miła i słodziutka tylko akurat w tym momencie zobaczyła pewną konkretną osobę i nieco się najeżyła.
Języki obce.. Moja miłość to oczywiście angielski. Ale doświadczyłam w życiu kilku języków: najpierw niemiecki, który szedł mi dobrze aczkolwiek nie darzyłam go zbytnio sympatią. Potem przez chwilę rosyjski, bo chciałam zobaczyć o co chodzi. Ale szybko mi przeszło. W liceum natomiast łacina, z której po trzech latach nauki nie pamiętam nic oprócz około 10 sentencji i jednego wiersza. A na najbliższą przyszłość planuję się zaznajomić jeszcze z jakimś językiem (mam nadzieję, że to będzie dłuższa przyjaźń). Pewnie z francuskim (bo to piękny język), albo z hiszpańskim, bo podobno łatwo się go uczy.
Kawiarenka pod czapraczkiem. W moim przypadku to był silny pociąg do łaciny już od V klasy podstawówki - wtedy uczyłam się sentencji na pamięć potem w liceum oczywiście poszłam na profil z łaciną i łacinę zdawałam na maturze (miałam świetną nauczycielkę, która na prawdę potrafiła zachęcić i dobrze nauczyć) no i tak samo wyszło, że filologia klasyczna. tyle, że potem stwierdziłam, że bardziej podoba mi się greka, niestety teraz już niewiele pamiętam, zwłaszcza, że ostatnio intensywnie uczyłam się nowogreckiego. Nie wiem, czy będę kiedyś pracować w zawodzie ... ale studiów nie żałuję! To musi być pasja i miłość do tych języków, bo inaczej się szybciutko odpada ...
Kawiarenka pod czapraczkiem.

tak mi się spodobało, że zaczęłam się tych sentencji uczyć na pamięć
Moja matka za młodu też miała taki napad, razem z przyjaciółką dukały sentencje, aż je mój dziadek nauczył tłumaczenia: "I Herkules d.... kiedy ludzi kupa" Ale jakoś matce miłość do łaciny minęła, na historii męczyła się z łaciną okropnie
Łacina - ważne cytaty. hominis est errare, insipientis in errore perseverare - ludzką rzeczą jest błądzić, głupców trwać w błędzie.

homo homini lupus est - człowiek człowiekowi jest wilkiem. Plaut.

ignavis sepmer feriae - lenie zawsze mają święto.

impares nascimur, pares morimur - rodzimy się nierówni, umieramy równi. Seneka.

ab alio exspectes, alteri quod feceris - co zrobisz drugiemu, oczekuj od niego; jak Kuba Bogu, tak Bóg Kubie. Seneka.

amantium irae amoris integratio - kłótnie kochanków umacniają ich miłość. Terencjusz.

audaces fortuna iuvat - śmiałym szczęście sprzyja. Wergilusz, Eneida.

cognosce te ipsum - poznaj samego siebie.

damnat quod non intelligunt - potępiają to, czego nie rozumieją.

gloria victis - chwała zwyciężonym.



Żeby łacina tylko składała sie z sentencji nie miałbym problemów na uczelni

Pozdrawiam
Koniom ku przestrodze. Miła "niejaka Ronette"

Jeśli obawiasz się, że nie zrozumiałem - może przetłumaczysz?
Przecież również mogę podobną jak Ty książkę z sentencjami posiadać. A może nawet słownik łaciński?
A tak przy okazji.
Zwracałem się z uprzejmą prośbą doTwojej poprzedniczki/poprzednika (a może to i Ty byłaś/byłeś - jeno w postaci wcześniejszego klona), o niezwracanie się do mnie zdrobniałą formą mojego imienia. Uzyskałem obietnicę zastosowania się do tej prośby. Jeżeli nie byłaś/byłeś to Ty - prośbę ponawiam, jeśli byłaś/byłeś to Ty - powinnaś/powinieneś się z obietnicy wywiązać...

pozdrawiam
gb
ps
Z powodów tzw. innych, nie będziesz dziś mogła/mógł poćwiczyć składania literek w słowa - próbując czytać (ze zrozumieniem) moje listy. Nie przewiduję bowiem dzisiejszego wieczoru poświęcać Tobie więcej czasu...Możesz - pozwalam - poczytać dla wprawy listy wczorajsze. I postarać się je zrozumieć.
pps
PISZE się "tę sentencję" nie "tą sentencję". Powiedzieć "tą sentencję" ostatecznie można (choć nie wypada).
ppps
pozwolisz, że zacytuję Twoją/Twojego niedoścignionego przez Ciebie "miszcza".


Wypozdrawiam

Mam nadzieję, że odwołanie się do znanych Tobie zestawów liter ułatwi zrozumienie...
Złote myśli. Hid, miło poznać cię z tej strony

Najciekawsze sentencje można znaleźć w łacinie, chociaż czasem bywają na prawdę dziwne.

Mój podpis: Est non facere, facere est, znaczy tyle "Nic nie robienie też jest pracą" lub w luźnym przekładzie "Lenistwo też jest pracą"

Inne, które lubię to Dum spiro, spero, czyli "Póki oddycham, mam nadzieję."

A inne mądrości starożytnych:
Vitam regit fortuna, non sapientia.-Zyciem żądzi fortuna, nie mądrość.
Tantum sumus, quantum memoria tenemus.-Tak dużo wiemy, ile zatrzymamy w pamięci.Non scholae, sed vitae discimus.-Nie w szkole, ale w zyciu się uczymy.
Pieniądze nie śmierdzą
Natura dała nam krótkie życie, ale pamięć dobrze wykorzystanego życia jest wieczna.
Trudne rzeczy są piękne.
Na próżno posiada ten, kto z tego nie korzysta.
Radość jest często początkiem naszego smutku.
Gadatliwość szkodzi
Człowiek wysoki rzadko jest mądry, ale jeśli jest mądry to jest na prawdę mądry
Kobieta zmienną jest (tak, to jst z łaciny, już oni to widzieli )
Wielu ceni sławę, nieliczni czyste sumienie.
Odważ się być mądrym ( przesłanie do niektórych użytkowników forum)
Podobne cieszy podobnego.
Haniebnym jest co innego mówić, a co innego myśleć.
Kłótnie kochanków są wzmocnieniem miłości.
Miłość jest pełna goryczy i słodyczy.
Vlepki - projekty. A hasło, skoro jest serce, może takie? - "Miłość wszystko zwycięża", mogło by, być po łacinie, gdyż jest, to dosyć znana sentencja, więc trochę osoób skuma o co kaman, a więc "Amor omnia vincit"
Sentencja - autor. Dante Alighieri
(1265-1321)

Poeta i myśliciel włoski, twórca Boskiej Komedii, największego poematu europejskiego średniowiecza. Urodzony we Florencji, był głęboko zaangażowany w życie polityczne miasta jako stronnik gibelinów (zwolenników cesarza), w 1301 roku po zamachu gwelfów (zwolenniców papieża) padł ofiarą represji i został skazany na banicję, a w razie powrotu do rodzinnego miasta groziła mu śmierć na stosie. Wędrował po dworach gibelińskich, wiążąc się dłużej z Weroną i Rawenną. Twórczość Dantego zwykło dzielić się na trzy okresy. Do pierwszego należy zbiór wierszy Życie nowe, przeplatany fragmentami prozy, stanowiący obraz wyidealizowanej młodzieńczej miłości Dantego do Beatrycze. Do drugiego należą wiersze alegoryczne i doktrynalne oraz łaciński traktat De vulgari eloquentia, zawierający próbę systematyzacji języków romańskich, ocenę włoskich dialektów wraz z uzasadnieniem postulatu, by dialektowi toskańskiemu przyznać rangę ogólnowłoskiego języka literackiego. Do trzeciego okresu twórczości Dantego należy łaciński traktat o organizacji państwa, która zapewniałaby pokój i sprawiedliwość dzięki rozdziałowi władzy świeckiej i duchownej - De monarchia oraz wspomniana już Boska Komedia, w której poeta jako bezstronny, surowy sędzia współczesnych i głęboki moralista przedstawił całe społeczeństwo Włoch przełomu XIII i XIV wieków. Tytuł „komedia” wiąże się z poetyką średniowiecza, zgodnie z którą utworom nie napisanym stylem wzniosłym („tragicznym”) przysługiwało takie właśnie określenie; przydomek „boska” pochodzi z czasów późniejszych. Wizja drogi człowieczej - od upadku przez oczyszczenie po świętość - przeniknięta jest głęboką wiarą w rolę miłości w dziele odkupienia. Dzieło Dantego zbudowane jest według ścisłych zasad zapowiadających już renesansowe teorie harmonii w sztuce: trzywersowe strofy (tercyny) wiążą się w 33 pieśni każdej z trzech części utworu; pieśń wstępna stanowi klamrę spinającą całość wspaniałej konstrukcji. Boska Komedia, podejmując najważniejsze zagadnienia myśli ówczesnej, przemawiała zarazem do fantazji ludowej, przyczyniła się też do umocnienia świadomości narodowej Włochów.


Miłość jest pierwszą wśród nieśmiertelnych rzeczy.

Nadzieja przychodzi do człowieka wraz z drugim człowiekiem.

Miłość jest najwyższą siłą wszechświata, to ona wprawia w ruch gwiazdy.

Najgorętsze miejsce w piekle szykowane jest nie tym, którzy zabijają, ale tym, którzy się bezczynnie temu przyglądają.