kaniagostyn *UKS Kania Gostyń

Jak napisać "grupa 20-tu osób" itp.???. Jak napisać "grupa 20-tu osób" itp.???
Jak napisać cyframi zwroty:
"czterech panów" - 4-rech panów?? (tak to raczej nie :-)), ale jak?
"grupa dwudziestu osób" - grupa 20-tu osób??
"pojechało trzydziestu czterech pasażerów" - pojechało 34-rech pasażerów??

Pewien trop znalazłem na stronie:
www.wszpwn.com.pl
Lata dwudzieste, lata pięćdziesiąte. Jak poprawnie zapisać za pomocą
liczb "lata dwudzieste", "lata pięćdziesiąte"?

Przymiotnik w wyrażeniach typu lata dwudzieste, lata pięćdziesiąte piszemy
albo całym wyrazem, albo też cyframi bez końcówek. Poprawny jest zapis "lata
20.", "w latach 50." - za pomocą cyfr arabskich i koniecznie z kropką.
Niepoprawna jest pisownia "lata 20-te" czy "w latach 50-tych".

Jak napisać "grupa 20-tu osób" itp.???. ber66 napisał:
> www.wszpwn.com.pl
> Przymiotnik w wyrażeniach typu lata dwudzieste, lata pięćdziesiąte piszemy
> albo całym wyrazem, albo też cyframi bez końcówek. Poprawny jest zapis "lata
> 20.", "w latach 50." - za pomocą cyfr arabskich i koniecznie z kropką.
> Niepoprawna jest pisownia "lata 20-te" czy "w latach 50-tych".

Ja - w trosce o wygodę czytającego - wolę popełnić zbrodnię ortograficzną i
napisać "Było to w latach 20-tych."
Zdanie:

"Było to w latach 20." nie podoba mi się. Jest trudniejsze do zroz






Łotewscy Rosjanie protestują przeciw łotyszyzac.... Inflanty, Inflanty polskie, Kurlandia
Nie mam przy sobie materiałów, więc może nie wszystko pamiętam dokładnie.

Teren obecnej Łotwy i Estonii został podbity przez zakon Kawalerów Mieczowych,
którzy jeszcze w XIII w. połączyli się z Krzyżakami. Po sekularyzacji pruskiej
części Zakonu ok. r. 1521 i utworzenia tam państwa świeckiego Albrechta
Hohenzollerna (tego, który składał hold pruski Zygmuntowi Staremu w r. 1525
r.), gałąź inflancka przetrwała do połowy wieku XVI (dokładnej daty
sekularyzacji nie pamiętam). Terenem tym interesowała się Szwecja, Dania,
Rzeczpospolita i Moskwa. Ostatni Wielki Mistrz, Kettler (nie jestem pewien
pisowni) zwrócił się o pomoc do Rzeczypospolitej. W wyniku wojen lat
sześćdziesiątych udało się odeprzeć Iwana Groźnego. Szwecja uchwyciła północną
Estonię z Tallinnem i Narwą, Dania wyspy estońskie Dago i Ozylię i przejściowo -
okolicę Piltynia w Kurlandii, Kettler wykroił sobie dziedziczne księstwo lenne
w Kurlandii, a resztę terenu z Rygą, Dyneburgiem (ob. Daugavpils w Łatgalii) i
południową część Estonii z Dorpatem (Tartu) objęła Rzeczpospolita jako
Inflanty - wspólną posiadłość Korony i Litwy.

W 1600 r. zaczęła się wojna Polski ze Szwecją toczona ze zmiennym szczęściem
(to ta od Kirchholmu w 1605 r.), w 1620 lub 1621 r. Szwedzi zdobyli Rygę. W
wyniku rozejmu w Altmarku bodajże w 1633 r. Inflanty zostały podzielone na
część północną, szwedzką i południowo-wschodnią, zwaną odtąd Inflantami
Polskimi (dzisiejsza Łatgalia), do których właczono też enklawę piltyńską.
Kurlandia pozostała lennem polskim do r. 1795.

W wyniku Wojny Północnej Inflanty Szwedzkie i Estonię przejęła na pocz. XVIII
w. Rosja, formalnie - od r. 1721. Prawie całe Inflanty Polskie Rosja zdobyła w
wyniku pierwszego rozbioru Polski w 1772 r. Z nędznej resztówki zwanej "łączką
inflancką" posłem na Sejm Wielki był Julian Ursyn Niemcewicz.

Warstwą uprzywilejowaną w Inflantach byli Niemcy - szlachta inflancka częściowo
uległa polonizacji, ale jej większość i mieszczaństwo pozostało niemieckie,
później - w XIX i już w XX w. do miast napłynęli Łotysze i na terenach
etnicznie estońskich - Estończycy, a także Żydzi i Rosjanie. Uniwersytet w
Dorpacie założony bodajże na pocz. XIX w. miał język wykładowy niemiecki.
Studiowało tam wielu Polaków, zwłaszcza po likwidacji Akademii Wileńskiej po
Powstaniu Listopadowym. Część mieszczaństwa uległa lettonizacji, podobnie -
Kurowie, niewielki lud ugrofiński zamieszkujący niewielki obszar w północno-
zachodniej Kurlandii.

Łotwa była (oprócz Rumunii) jedynym naszym sąsiadem, nastawionym do nas
przychylnie - nie mieliśmy konfliktów terytorialnych, a Dyneburg zdobyty przez
Polaków na bolszewikach Piłsudski przekazał Łotyszom. Ale Łotysze bez
entuzjazmu wspominają okres panowania polskiego (a znaczna część nawet o nim
nie wie - w sowieckich szkołach o tym nie uczono, a zabytki z okresu
Rzeczypospolitej przypisywano Iwanowi Groźnemu), chociaż parlament swą nazwą
nawiązuje do sejmu Rzeczypospolitej. Łotwa miała bardzo dobrą gospodarkę, która
oparła się kryzysowi przełomu lat dwudziestych i trzydziestych. Dużo
zawdzięczała protestanckiemu etosowi i pracowitości narodu głównie chłopskiego
pochodzenia.

Po drugiej wojnie światowej na Łotwę napłynęła spora społeczność rosyjska i
rosyjskojęzyczna, która tuż przed odzyskaniem niepodległości stanowiła prawie
połowę mieszkańców, a większość mieszkańców Rygi i większych miast. Wśród nich
znaczną część stanowili emerytowani oficerowie Armii Sowieckiej i ich rodziny,
stanowiąc nie tylko element rusyfikujący ale też blisko związny z komunizmem i
czujący się jego beneficjentem.

Zmiany polityczne początku lat dziewięćdziesiątych usunęły przywileje ludności
rosyjskiej, czuje się ona sfrustrowana, poniżona i opuszczona przez wszystkich.
Z kolei Łotysze odreagowują lata krzywd, a przede wszystkim chcą zbudować
normalne państwo narodowe. Jest to naród pragmatyczny, więc emocje nie mają tu
charakteru sprawczego, raczej są produktem ubocznym. Ale należy też brać pod
uwagę fakt, że Łotysze, podobnie jak Estończycy, od wielu lat mają ujemny
przyrost naturalny, ludność rosyjskojęzyczna - od niedawna.

Odnośnie tego, czy Rosjanie mają prawo do szkolnictwa wyłącznie w swoim języku -
myślę, że mają. Inaczej wygląda kwestia obywatelstwa.

Czy kolonizatorów należy usuwać z byłej kolonii? Z Algerii po układach w Evian
wróciło do macierzy ponad milion Francuzów. W dzisiejszej Algerii stanowią oni
mniejszość mikroskopijną. Precedensy więc są. Ale Francja jest bogata. Rosja
mogłaby mieć trudności z wchłonięciem reemigrantów. Oni sami zresztą wolą
poziom życia na Łotwie niż niepewny los w dawnej ojczyźnie.