kaniagostyn *UKS Kania Gostyń

"Shadow list". Cos przycielo.... Oto reszta:

Torfowiska Orawsko-Nowotarskie
Ostoja leży w Centralnych Karpatach Zachodnich. Kotlina mieci się w piętrze klimatycznym umiarkowanie ciepłym o swoistych cechach lokalnych klimatu kontynentalnego - w zimie tworzy się zastoisko zimnego powietrza i zamglenia, w lecie kotlina jest suchsza i cieplejsza od okolicznych wzniesień. Na rozległych torfowiskach wysokich występuje reliktowa kosodrzewina w odmianie bagiennej, a okoliczne wyniesienia porasta bór wierkowo - sosnowy. W przeszłoci torfowiska były intensywnie eksploatowane, obecnie planuje się objecie tego terenu ochron?.

Tatry
Ostoja leży w Centralnych Karpatach Zachodnich, których budowa geologiczna i typowa rzeĄba lodowcowa jest podobna do wyższych częci Alp. Układ rolinnoci jest piętrowy. W lasach regla dolnego rosn? wapieniolubne buki i jodły z domieszk? innych drzew liciastych, spotyka się też sztuczne nasadzenia wierkowe i ł?ki kone. Prawie jednolity drzewostan wierkowy występuje w reglu górnym, a w piętrze subalpejskim występuje kosodrzewina i reliktowa limba. Piętro alpejskie to w większoci hale, powyżej których znajduj? się turnie gdzie panuj? porosty i nieliczne roliny kwiatowe.

Pasmo Policy
Ostoja leży na północny-wschód od Babiej Góry. Obejmuje wyższ?, południowo-wschodni? częć pasma. Teren ten jest niemal całkowicie zalesiony. Polany przy szczytach stanowi? dogodne punkty widokowe. Gęsta sieć szlaków oraz schronisko na Hali Krupowej czyni? ten obszar atrakcyjnym terenem turystyczno-wypoczynkowym.

Beskid Niski
Ostoja leży we wschodniej częci polskich Karpat, rozci?ga się od przeł. Łupkowskiej na wschodzie po przełęcz Tylick? na zachodzie. W piętrze pogórza (do 530 m n.p.m.) występuj? gr?dy z brzoz? lub olsz?, olszyna karpacka i bagienna, łęgi oraz bory: jodłowe, sosnowo-wierkowe i sztuczne sosnowe. Regiel dolny zajmuje wyższe partie wzniesień i budowany jest przez żyzne buczyny karpackie oraz bory jodłowe i jodłowo-wierkowe. Teren Beskidu Niskiego jest bardzo słabo zaludniony, co jest wynikiem wysiedleń miejscowej ludnoci - Łemków - po II wojnie wiatowej.

Góry Słone
Ostoja leży w Karpatach Wschodnich. Na obszarze ostoi występuje znaczne zróżnicowanie lokalnych warunków klimatycznych. Na tym terenie wyróżniono 5 zespołów lenych (nadrzeczn? olszynę górsk? Alnetum incanae, bagienn? olszynę górsk? Caltho-Alnetum, gr?d subkontynentalny Tilio-Carpinetum, żyzn? buczynę karpack? Dentario glandulosae-Fagetum i kwan? buczynę górsk? Luzulo luzuloidis-Fagetum.) Ekosystemy nielene zajmuj? około 35% powierzchni i koncentruj? się głównie w dolinach oraz w niższych częciach stoków pasm górskich. Charakteryzuj? się bardzo duż? różnorodnoci? (stwierdzono 57 zespołów rolinnych). Tereny dawniej użytkowane rolniczo, dzisiaj podlegaj? sukcesji w kierunku zbiorowisk lenych.

Pogórze Przemyskie
Ostoja leży w Karpatach Zachodnich. Góry s? łagodne i niezbyt wysokie, poprzecinane równoleżnikowo dolinami Sanu i Wiaru. Ponad 60% powierzchni stanowi? lasy. Dominuje podgórska forma buczyny karpackiej z domieszk? jodły, wierka, jawora i wi?zu górskiego. Kompleksy lene poprzerywane s? enklawami pól uprawnych oraz ł?k i pastwisk (<30%), częciowo nie uprawianymi i powoli zarastaj?cymi lasem. Na skarpach w dolinie Wiaru, w okolicach Rybotycz i Makowej występuj? murawy kserotermiczne.

Bieszczady
Ostoja leży w Bieszczadach Zachodnich. S? to góry fliszowe, dla których charakterystyczne s? osuwiska, czasem blokuj?ce strumienie i rzeki prowadz?c do powstania jezior (j. Dusztańskie i Szmaragdowe). W lasach dominuje buk, znaczn? rolę odgrywa też jodła, a w miejscach wilgotnych - olcha. Piętra rolinnoci kształtuj? się odmiennie niż w innych częciach Karpat. Brak jest piętra wierków oraz kosodrzewiny. Ewenementem przyrodniczym Bieszczadów s? połoniny - zespoły ubogich muraw i krzewinek, przeplatane zarolami jarzębiny i olchy kosej. Obszar ten jest najsłabiej zaludniony w Polsce

Ławica Słupska
Ostoja Ławica Słupska jest akwenem położonym na otwartych wodach Bałtyku w polskiej strefie ekonomicznej. Granice ostoi wyznaczone zostały zgodnie z przebiegiem izobaty 20 m. W najpłytszych miejscach głębokoć dochodzi zaledwie do 8 m. Stwarza to bardzo korzystne warunki zimowania licznych ptaków wodnych. Dno Ławicy pokryte jest piaskami żwirowymi, żwirami, głazami i osadami dennymi. Ukształtowanie dna jest bardzo zróżnicowane z licznymi wzniesieniami i obniżeniami ci?gn?cymi się z południowego-zachodu na północy-wchód.

Przybrzeżne Wody Bałtyku
Ostoja Przybrzeżne Wody Bałtyku obejmuje przybrzeżny akwen o głębokoci od 0 do 15 m ci?gn?ce się na odcinku ok.. 200 km od nasady Półwyspu Helskiego do Zatoki Pomorskiej. Silne pr?dy morskie na tym akwenie nie stwarzaj? dogodnych warunków dla flory i fauny bentosowej. Dominuj? skupiska drobnych skorupiaków zwi?zanych głównie z podłożem żwirowym. Dno morskie charakteryzuje się znacznymi deniwelacjami sięgaj?cymi nawet 3 m. Jest to wynikiem oddziaływania pr?dów przybrzeżnych.

Zatoka Pomorska
Zatoka Pomorska to duży akwen położony na granicy Polski i Niemiec. W centralnej częci Zatoki znajduje się duże wypłycenie zwane Ławica Odrzana. Głębokoć morza dochodzi tu jedynie do 8 m. Ta częć akwenu Zatoki jest szczególnie licznie wykorzystywana jako żerowisko przez ptaki zimuj?ce i migruj?ce. Wynika to z faktu, że dno Ławicy pokryte jest żwirem i dużymi głazami, które s? dogodnym siedliskiem do rozwoju fauny mięczaków i rolinnoci morskiej - makroalg. Akwen ten jest również jednym z ważniejszych miejsc rozrodu ledzia i dojrzewania ryb płastugokształtnych.