kaniagostyn *UKS Kania Gostyń

Własny Port. Teraz już wiem, dlaczego fani Własnego Portu jeżdżą za Nimi po całej Polsce.
Wróciłam właśnie z Bydgoszczy, gdzie w piątek na koncercie WP opadła mi kopara. Okazało się, że nasz okołoszantowy świat kryje przede mną jeszcze wiele tajemnic. Jedną z nich był Wasz zespół. Nie wiem jak taki kawał rewelacyjnej muzyki ukrywał się przede mną. Muzycznie - pełen profesjonalizm, brzmicie razem doskonale - nie zmieniłabym nic. Wokalnie - każdy z 3 głosów urzeka. Osobiście - super chłopaki. I największe zaskoczenie. Jeżdżę trochę po koncertach, wiele razy muzycy robili na mnie duże wrażenie, ale nie łatwo mnie wzruszyć. Jedna piosenką wzruszyliście mnie do łez, w jakim stopniu to niespodzianka podsumowuje reakcja Marty: "ptak płacze! ja pi***e" Podobno Tawerna to tylko smaczek tego co zespół potrafi, więc niecierpliwie czekam na więcej.

ORDAK - Twój głos urzekł mnie najbardziej, świetnie prowadzona konferansjerka i wbrew pozorom sympatyczny z Ciebie gość.
PIOTR - gitara i harmonijka - czapki z głów !
PEPEK - to zupełnie nowy rodzaj Basisty jakiego znam
CHMIEL - pisz, pisz i jeszcze raz śpiewaj!

Na koniec, chodź od tego powinnam zacząć DZIĘKUJĘ fanom Własnego Portu! Aniu, Krzysiu, Martuś, mieć w Was przyjaciół to skarb. Łukasz i ten drugi używajcie błyszczyków na co dzień, to na prawdę działa na facetów

Jestem bardzo niecierpliwą osoba,
więc do zobaczenia w środę
10.08.2008r. O płycie "Mijam jak deszcz". W Gościu Niedzielnym z dnia 10 sierpnia pojawiła sie taka informacja:
"Wołanie o pomoc"
Płyta poświęcona tragicznie zmarłemu liderowi zespołu, Mirkowi Bregule. Na album złożyło się 9 znanych wcześniej kompozycji w nowych odsłonach i 3 nowe utwory, które Mirek zdążył nagrać tylko z towarzyszeniem gitary. Muzycy dograli resztę, starając się zaaranżować piosenki "po Mirkowemu" co zresztą udało sie znakomicie. Pod względem aranżacji to chyba najlepsza płyta UNIVERSE. Artyści stworzyli przejmującą całość, żadne tam "The best of".
MIJAM JAK DESZCZ to szczere do bólu świadectwo zmagania się z życiem, zapis upadków i bezsilne wołanie o pomoc. "Tak łatwo zgubić się, biegnąc przez noc na skrót..."," nie chcę juz biec, bo naprawdę nie mam sił..."- trudno dziś, słuchając tych słów, nie pomyśleć o dramacie, który musiał stać za samobójczą śmiercią wokalisty. I nie pomodlić się z nim: " Uczę się, jak uwierzyć, że czekasz na mnie tam, cały w smutku jak ja".

autorem tej recenzji jest Szymon Babuchowski, redaktor Gościa Niedzielnego
Muzyka na żywo.. Coż - ze mnie kolejny szarpidrut. Nic oryginalnego.

Szanciarz, metal i renesansowy bard w jednej skórze.

Na gitarce gram już od jakiegoś czasu. Wszystkich do tego zachęcam, bo to cudowne zajęcie. Ale niestety trzeba trochę się przemęczyć, zanim nam to zacznie sprawiać prawdziwą przyjemność (nie jest to łatwe na początku).

Gitar mam w sumie 5. Dwie elektryczne i trzy klasyczne. Gram obecnie na dwóch (ostatnich ogniwach mojej gitarowej ewolucji).

W większości tak jak napisałem na początku - szanty (polskie i angielskie) oraz piosenki irlandzkie.
Do tego kilka utworów i pieśni renesansowych. Barokowych tudzież - Bach głównie.
Jakby by było mało - metal. Kompozycje cudze i własne. Jak na razie z zespołem zmontowaliśmy zgrabne demo. Dużo frajdy (i hałasu =).

A moim marzeniem jest kupić sobie prawdziwą lutnię - i ten instrument opanować. Niby podobne to do gitary, ale zawsze trochę inne.
Puddle of Mudd. Nie zauważyłam,aby był tu temat o tym zespole.
Dzięki wspaniałemu gitarzyście- wokaliście Westowi Scantlinie ich piosenki łatwo da się rozpoznać : lekko zachrypnięty głos,mocne gitary.
'Puddle of Mudd' powstało w 1993 roku w Stanach Zjednoczonych.
Ich najbardziej znane piosenki to : 'Psycho' oraz 'She hates me',aczkolwiek wszystkie inne są też warte przesłuchania.
Oryginalne teledyski oraz teksty piosenek to to,co lubię w nich najbardziej.
Zachęcam do przesłuchania ! 'Psycho'
'She hates me!'

http://cache.umusic.com/images/local...3cdedcd41a.jpg