kaniagostyn *UKS Kania Gostyń

OGÓLNIE O WSZYSTKIM. A ja przepraszam...
Przepraszam, ze wroce do tematu : " Pies i deszcze, czyli ciecze różne ", jakos
tak mnie zainteresowal....

Jestem wrogiem trzymaniu kota w czterech scianach ( Kasiu nie bierz tego prosze
do siebie !!! - to ostatnio stalo sie juz w modzie ) tak, jak trzymaniu ptakow
w klatkach.
Wiem - nie znajac naturalnego srodowiska nie cierpia te stworzonka - niby nie
cierpia, ale jaka jest radosc i szalenstwo jak poczuja wolnosc ?.
WIELKA ! - co prawda jest strach przed nowym i ten strach walczy z instynktem.
Bardzo lubie koty i znam troche ich charakterek, jak tylko siegam pamiecia to w
domu zawsze byly koty i zawsze minimum dwa.
Kociaki nasze zawsze mialy pelna swobode ( zgodna z ich natura !!! ),
wychodzily z domu i wracaly kiedy chcialy. Rankiem pod drzwiami byly nie tylko
koty, ale tez ich zdobycze ( martwe myszy, ptaki, wieksze owady ), czyzby
wdziecznosc za pelna miske i opieke ?
Do domu wracaly na zarkusianko i pieszczoty, o dziwo - jak ktos byl w domu
chory, zawsze wyczuly to miejsce, kladly sie w tych miejscach, wspaniale
grzejac pomrukiwaly pod wplywem pieszczot.
Teraz mieszkam na pierwszym pietrze i bardzo chcialabym miec kota, ale nie
potrafie ograniczyc mu jego wolnosci, ktora mu sie nalezy (!!!), wiec narazie o
posiadaniu kota w domu moge tylko pomarzyc. Pozostaly wspomnienia.....

Majac w domu psa i pragnac jeszcze cos zywego ( dziecinstwo mialam w domku
jednorodzinnym w Gd-Stogi, z duzym sadem, wsrod przyrody i zwierzat ), kupilam
sobie duza papuge " Amazonke ". Na poczatku nie malam pojecia, ze ptaszyna jest
wyrwana z naturalnego srodowiska. Obcieto ptakowi piora, zeby nie mogl
odleciec. Klatke postawilam w najwiekszym pokoju i jak sie oswoila to dostala
drzewko na ktorym mogla swobodnie poruszac sie. Zauwazylam z jaka niechecia i
strachem ptak wracal zmuszony sytuacja do klatki, zeby sie posilic lub napic.
Na drzewku (sztucznym ) probowal latac...no coz, okaleczony przez czlowieka
zamiast latac spadal na podloge jak dojrzale jablko obijajac sie... :(
Musialam nadstawic reke i poprowadzic z powrotem do drzewka. Z czasem
dobudowalam drabinke i ptak sam znajdowal sobie droge, czlapiac po podlodze jak
kaczka. W oczach i ruchach ciala obserwowalam cierpienie...
Cierpial...cierpial ... i widzialam jak bardzo cierpial, a ja z nim, widzac jak
sie meczy, walczy i probuje dostosowac sie do warunkow do jakich czlowiek go
zmusil.
Z czasem ptaszyna byla oswojona, piora odrosly ( mozna powiedziec pogodzila sie
z losem ), u mnie miala wolnosc jaka tylko moglam jej dac - NIE BYLA ZAMYKANA W
KLATCE.
Wymyslalam wszystko, zeby ptakowi umilic zycie u mnie, nie patrzac na kase ptak
dostawal wszystko co mozliwe, zbieralam szyszki i galazki z drzew owocowych do
dziubania i zeby miala zajecie. O sprzataniu w okolo ptaszka nie bede wspominac
bo to nie jest istotne - nie o to mi chodzi.
Piora odrosly, a ptaszyna mogla swobodnie krazyc w okolo lampy, a zawolana
przylatywala na dlon i nastawiala szyje na pieszczoty.
Z czesem zaczela nie tylko probowac mowic, szczekac ( od psiny sie nauczyla ),
tez nasladowac odglosy telefonu i dzwonka u drzwi, ale widzialam - widzialam
jak ciagnie ptaka natura, jak drepczac po parapecie okna probowal przedostac
sie przez szybe.
Pomimo przywiazania do ptaszyny, z obciazonym serduchem, ( nie moglam zniesc
tego widoku i patrzec jak cierpi ) pewnego dnia nie wytrzymalam i ptaka oddalam
w inne rece.
Bardzo zaluje do dzis, juz minely lata, a ja nadal zaluje, ze mnie cos takiego
skusilo...
Teraz nauczona zyciowym doswiadczeniem wiem jedno, nigdy wiecej nie bede
posiadac stworzen, ktore moglabym skrzywdzic ograniczeniem ich swobody,
naturalnych instynkow, naturalnego srodowiska, itd....