kaniagostyn *UKS Kania Gostyń

Starożytni pisarze a data zburzenia Jerozolimy. królowie Babilonu:

Nabuchodonozor - Panował 43 lata. (Pismo Święte potwierdza długość jego panowania: por. Jer 52:28, 31; 2 Krl 24:12).
Amel-Marduk (bibli. Ewil-Merodak - Jer 52:31), syn Nabuchodonozora. Panował 2 lata.
Neriglissar, zięć Nabuchodonozora (prawdopodobnie bibl. Nergal Sar-Ecer - Jer 39:3.13). Panował 4 lata.
Labashi-Marduk, syn Neriglissara. Panował 9 miesięcy.
Nabonidus, Panował 17 lat i jego panowanie skończyło się w 539 roku pne

Chwila arytmetyki dowiedzie, że jeśli dane te są prawidłowe, cofnięcie się wstecz od roku 539 oznacza, że 18-ty rok Nabuchodonozora (kiedy to zburzył Jerozolimę) wypadał w roku 587 pne. (539 + 17 + 0 + 4 + 2 + 43 - 18 = 587).

kwant, czy mógłbyś zaznaczyć tych królów na Twoim diagramie

http://biblia.webd.pl/for...?t=702&start=48
Starożytni pisarze a data zburzenia Jerozolimy.
kwant, czy mógłbyś zaznaczyć tych królów na Twoim diagramie
Może zauważyłeś między Labashi-Mardukiem, a Nabonidem wpis o puczu kapłanów. To oni przez jakiś czas, po obaleniu Labashi-Marduka, sprawowali rządy w Babilonie wykorzystując do tego przejętą administrację, najprawdopodobniej sprzyjającą im.

Wikipedia to potwierdza:
Labashi-Marduk - władca Babilonu w 556 p.n.e., syn Nergalsharusura. Panował krótko, około 6 miesięcy, i został obalony przez kapłanów. Na nim kończy się "główna" linia dynastii nowobabilońskiej, ponieważ jego następca Nabonid był kapłanem boga Sina z Harranu. Nabonid nie miał żadnych związków z wcześniejszymi królami babilońskimi.
50 lat spłacania sabatów (587 pne. - 537 pne.). Dobrze, że poprawiłaś swoją pomyłkę, ponieważ już miałem pisać, że albo nie umiesz liczyć albo znowu wzorem Strażnicy wprowadzasz w błąd czytelników forum.

Jednak w twoim rozumowaniu jest kilka dalszych nieścisłości. Król babiloński Abilmatachados (jego babilońskie imię to Amel-Marduk, jest to biblijna postać Ewil-Merodak) panował bowiem nie 18 a 2 lata. Świadczą o tym liczne zachowane dokumenty historyczne. Zobacz również przypis 154 i 157 w "Dawne dzieje Izraela" Józefa Flawiusza.

Nie podałaś też lat panowania króla Nabonida, a panował on 17 lat, co potwierdzają liczne doniesienia i sprawozdania historyczne. Wspomina o tym również Józef Flawiusz w "Dawne dzieje Izraela", 10:247, podając, że podbój Babilonu wydarzył się w siedemnastym roku panowania króla Baltazara.

Mamy więc następujące lata panowania poszczególnych królów babilońskich:

Nabopolassar - 21 lat
Nabuchodonozor - 43 lata
Amel-Marduk (biblijny Ewil-Merodak) - 2 lata
Neriglissar (biblijny Nergal-Sar-Ecer) - 4 lata
Labashi-Marduk - ok. 9 miesięcy
Nabonid (biblijny Baltazar) - 17 lat

Liczby te potwierdzają liczne sprawozdania historyczne, takie jak np. kanon Ptolemeusza, historyk babiloński Berossos i inne wiarygodne świadectwa. Można je znaleźć w dowolnej pierwszej lepszej encyklopedii. Podaje je również Józef Flawiusz w swoim dziele "Przeciw Apionowi" w rozdziale 20. Tutaj link podający cytat tego fragmentu:

http://www.biblia.webd.pl...hp?t=80&start=5

Jeśli się teraz doda lata panowania tych królów do siebie (zaczynając od Nabuchodonozora) i uwzględni, że w 19 roku panowania Nabuchodonozora została zniszczona świątynia, to otrzyma się następujące:

43 + 2 + 4 + 9/12 + 17 - 19 = 48

Te 48 lat to okres od zburzenia Jerozolimy w roku 587 pne do zdobycia Babilonu w roku 539 pne. Brakujące 2 lata to okres od 539 pne. do 538 pne. A zatem widać jak ślicznie chronologa świecka współgra z historią biblijną.

Co ciekawe z powyższymi latami panowania poszczególnych królów babilońskich zgadzają się nawet Świadkowie Jehowy. Tutaj link do przedstawionego punktu widzenia w jednym z publikacji Strażnicy:

http://www.biblia.webd.pl...?t=702&start=48

Czasami jednak Świadkowie Jehowy próbują wprowadzić nas w błąd twierdząc, że ich chronologia panowania królów babilońskich (zgodna zresztą o dziwo w tej kwestii z chronologią świecką) potwierdza rok 607 pne. jako datę zburzenia Jerozolimy. Dodają oni mianowicie lata panowania poszczególnych królów babilońskich nie wspominając oczywiście ani słowem (bo burzyłoby to ich obliczenia), że przecież Jerozolima została zburzona w 19 roku panowania króla Nabuchodonozora, a nie od razu w roku jego wstąpienia na tron. (taką taktykę próbowała też zastosować tessa, ale na szczęście poprawiła swoją pomyłkę). Otrzymują więc:

43 + 2 + 4 + 9/12 + 17 = 67

te brakujące do ich 70 lat 3 lata uzupełniają okresem 539 pne do 537 pne. W taki więc właśnie sprytny sposób dowodzą fałszywości swojej nauki, bowiem swoimi własnymi obliczeniami potwierdzają tym samym proroctwo o 70 letnim okresie panowania Babilonu nad narodami (lata 609 pne do 539 pne).
Starożytni pisarze a data zburzenia Jerozolimy.
Mieszanie historii świeckiej z Biblią wypacza jej chronologię.

Wiele razy czytałam w Strażnicy, że tylko ją potwierdza. Sama Strażnica czerpie wiedzę od naukowców, historyków, astronomów, lekarzy, i innych


Starożytni Chaldejczycy są wspominani w inskrypcjach babilońskich. Pierwsze wzmianki na ich temat w zapiskach assyryjskich pojawiają się za panowania Assurbanipala II (883-859 r.p.n.e.), jakkolwiek początek ich egzystencji sięga na pewno poza rok 1000 p.n.e. Król assyryjski Tiglath-Pileser III (745-727 r.p.n.e.) za swego panowania podbija Babilon, który od pewnego już czasu był niepokojony przez Chaldejczyków i koczownicze plemiona aramejskie. W 731 r.p.n.e. chaldejski król Ukinzer mianował się królem Babilonu. Został on obalony w 728 r. przez Tiglath-Pilesera III, który wstąpił na tron Babilonii i panował pod imieniem Pul. Po nim na tronie Assyrii zasiadł Salmanasar IV (726-722), zaś nad Babilonią zapanował Merodach-Baladan, Chaldejczyk. Merodach-Baladan został pokonany przez Sargona, lecz utrzymał się jako król aż do 709 roku, kiedy to Sargon objął swym panowaniem także Babilonię. Za czasów Ezechiasza (702 r.) w Babilonii panował Merodach-Baladan, syn Baladana. Dopiero począwszy od 625 r. władza Chaldejczyków zaczyna rozciągać się na Assyrię. W tym czasie Nabopolasar zbuntował się przeciwko Assyrii i założył Imperium Nowobabilońskie. Odbudował on miasto Babilon. W 14 roku swego panowania (612 r.) wraz z Kijakserksesem Medem i królami scytyjskimi podbija on i całkowicie pustoszy miasto Niniwę (por. Nahum 3:1-3).
W 605 r p.n.e. na tron wstępuje jego syn, Nabukednasar II. Za jego królowania Juda i Jeruzalem zostały wzięte w niewolę, a wojska chaldejskie podbiły cały ówczesny świat. Nabukednasar uczynił z Babilonu najświetniejsze miasto starożytności (por. Daniel 4:30). Po Nabukednaserze panował jego syn Evil-Merodach (562-560), który został zamordowany przez swego szwagra Neriglissara (560-558). Następny król, Labashi-Marduk, panował jedynie trzy miesiące i został obalony przez uzurpatora Nabonida, którego syn Balsazar (Daniel 5) był współregentem aż do upadku imperium chaldejskiego w 538 r.p.n.e. To, że tak niewielki kraj Chaldei był w stanie wydać naród posiadający wystarczającą moc, aby podbić i panować nad ówczesnym światem, jest jednym z cudów historii. (M.F. Unger)
Lucyfer napisał:


i zburzenie świątyni nastąpiło w 582 roku pne, czyli w 19 roku króla Nabuchodonozora gdy Daniel przebywał już 19 lat jako poddany tego króla w niewoli.

-605+19=586 pne

Gdzie jest napisane, że Daniel poszedł do niewoli w 605 r pne? W/g Twojej rachuby w 601 pne?

2Krl 24:12-17 Bw „wyszedł Jehojachin, król judzki wraz ze swoją matką i ze swoim dworem, i swymi dostojnikami, i eunuchami do króla babilońskiego. Wtedy król babiloński kazał go pojmać w ósmym roku swojego panowania(13) i kazał wywieść stamtąd wszystkie skarby świątyni Pana i skarby królewskiego domu i potłuc wszystkie złote naczynia, które sporządził Salomon, król izraelski, dla przybytku Pana, jak to zapowiedział Pan.(14) I zagarnął do niewoli całe Jeruzalem, wszystkich dostojników i całe rycerstwo, dziesięć tysięcy jeńców oraz wszystkich kowali i ślusarzy; nie pozostał nikt oprócz biedoty spośród prostego ludu.(15) Uprowadził do Babilonu Jehojachina, a także królową matkę i żony króla i jego eunuchów, i możnych kraju uprowadził z Jeruzalemu do Babilonu.(16) Nadto wszystkich ludzi znacznych w liczbie siedmiu tysięcy i tysiąc kowali i ślusarzy, całe rycerstwo zdatne do walki, uprowadził król babiloński do niewoli, do Babilonu.(17) Na jego miejsce ustanowił król babiloński królem jego stryja Mataniasza, zmieniając jego imię na Sedekiasz.”

To był czas uprowadzenia Daniela i Ezechiela. Rok 597 pne.